Wat je moet weten over de Ziekte van Alzheimer

Deze special belicht de manier waarop deze ongeneeslijke aandoening erger wordt, vanaf de aantasting van het korte-termijngeheugen tot het moment waarop de patiënt 24 uur per dag moet verzorgd worden. De special werpt een blik op hoe het is om de ziekte van Alzheimer te hebben en hoe de aandoening verzorgers en patiënten treft. Er wordt tevens aandacht besteed aan de juridische kwesties bij de ziekte van Alzheimer en aan de keuze voor een verpleegtehuis indien nodig. De ziekte van Alzheimer is een progressieve aandoening die de hersenen aantast en uiteindelijk tot de dood van hersencellen leidt. Ze wordt progressief genoemd omdat de aandoening in de loop van de tijd geleidelijk erger wordt. De ziekte van Alzheimer treft meestal mensen ouder dan 65 jaar, maar kan zich ook in mensen van slechts 35 jaar ontwikkelen en wordt dan vroege Alzheimer genoemd. De ziekte van Alzheimer valt zenuwcellen in de hersenen aan en berooft mensen van hun geheugen.

Mensen vergeten niet alleen de namen van alledaagse voorwerpen, maar vergeten soms ook wat deze voorwerpen zijn. Mensen met de ziekte van Alzheimer kunnen ineens verdwalen wanneer ze naar de winkels in de buurt van hun huis lopen.

Uiteindelijk kan de voortschrijdende beschadiging van de hersenen ertoe leiden dat mensen met Alzheimer nauwelijks meer kunnen praten.

Soms kunnen ze hun eigen man, vrouw of kinderen niet herkennen, en hebben ze hulp nodig om te eten, zich te wassen en naar de wc te gaan. Dit kan 5,10 of zelfs 20 jaar na het stellen van de diagnose gebeuren, hoewel de meeste mensen na zo’n acht jaar in de laatste fase van de ziekte terechtkomen.

Een groeiend probleem

Naarmate meer mensen ouder dan 70 of 80 jaar worden, zal de ziekte van Alzheimer in veel meer levens een rol gaan spelen.

Er wordt geschat dat er in het jaar 2025 wereldwijd meer dan 34 miljoen mensen met de ziekte van Alzheimer zullen zijn - dat is meer dan twee keer de bevolking van Nederland.

Deskundige verzorging

Niemand kan een Alzheimerpatiënt goed verzorgen zonder hulp van de familie, deskundigen zoals verpleegkundigen en counselors, en vrijwilligers die belangeloos voor Alzheimer-organisaties over de hele wereld werken. Veel mensen, onder wie huisartsen, kennen de symptomen van de ziekte niet goed en het kan jaren duren voordat bij iemand de juiste diagnose wordt gesteld.

Het vergroten van de kennis en het bewustzijn van de ziekte zou de eerste stap moeten zijn op weg naar het verbeteren van de toekomstige zorg voor de miljoenen mensen die door deze ongeneeslijke ziekte getroffen zullen worden.